Պատմությունը երկու երիտասարդ տղաների ընկերության մասին է,ովքեր միասին էին ծառայում...նրանցից մեկը ժամապահ էր, և իր պարտականությունների կատարման ժամանակ շատ լուրջ սխալ է թույլ տալիս, որի համար այդ ժամանակ գնդակահարություն էր նախատեսված որպես պատիժ...
Մահից առաջ երիտասարդ տղան թույլտվություն է խնդրում,որ գնա ու տեսնի իր ընտանիքին վերջին անգամ...
Քան
ի որ նա մինչև այս սխալը իր ծառայությունը շատ լավ էր կատարել, որոշեցին նրան թողնել, որ տուն գնա, բայց միայն մեկ պայմանով. նրա ծառայակիցներից մեկը պետք է մնար նրա փոխարեն որպես երաշխիք, որ նա կվերադառնա հաստատ մահապատժից առաջ...
_ Դե, ով է մնալու քո փոխարե?,_ հարցրեց հրամանատարը:
_ Ես,_ պատասխանեց այս զինվորի ընկերը:
_ Իսկ եթե ընկերդ չվերադառնա մինչև մահապատիժը?
_ Ուրեմն ինձ գնդակահարեք:
_ Լա'վ,_ ասաց հրամանատարն ու տվեց արձակման թույլատվություն զինվորին:
Զինվորը հեռու էր ապրում այստեղից... ուշ աշուն էր, անձրև էր գալիս... երբ նա ստացավ թույլատվությունը, միանգամից սկսեց վազել դեպի տո ... Կարդալ շարունակությունը »

Անապատով մի անգամ երկու ընկեր էին քայլում... Հանկարծ սկսում են վիճել ու մեկը մյուսին ապտակում է: Նա, ում դեմքին հարվածեց ընկերը, նեղացավ,բայցև ոչինչ չասաց...պարզապես ավազի վրա գրեց. ''Այսօր իմ ամենալավ ընկերը հարվածեց դեմքիս''...
Նրանք շարունակեցին քայլել ու մի օազիս տեսան ճանապարհին...Հանկարծ նա,ում հարվածել էր ընկերը, ընկավ մարդկանց քաշող ավազների մեջ.. գնալով ավելի ու ավելի էր խրվո
ւմ դրա մեջ, բայց ընկերը փրկեց նրան: Դրանից հետո փրկվածը գրեց քարին. ''Այսօր իմ ամենալավ ընկերը փրկեց կյանքս''...
Ընկերը,ով նրան հարվածել էր,հարցրեց.
_Երբ ես քեզ հարվածեցի, դու դա ավազին գրեցիր, իսկ երբ կյանքդ փրկեցի, քարին գրեցիր, ինչու???
_ Երբ ինչ-որ մեկը մեզ ցավ է պատճառում, մենք պետք է դա ավազին գրենք,որ ՆԵՐՄԱՆ քամին կարողանա ջնջել այն...իսկ երբ մեկը մեզ համար լավ բան է անում, պետք է քարին գրենք,որ ոչ մի քամի չկարողանա ջնջել այն♥♥♥