Կինը ամուսնուն. -Սիրելի'ս, մեր երեխան տաղանդ ունի:Նա այսօր աթոռին մի այնպիսի ճանճ էր նկարել, ես ուճեղ հարվածեցի և ձեռքս ցավեց: -Դա դեռ ինչ է... Նա երեկ լոգարանում մի այնպիսի օձ էր նկարել, որ ես վախեցա և դուրս եկա նկարած դռնով:
Պապը հիշում է հին ու բարի ժամանակները. – Երբ ես փոքր էի, մայրս կարող էր ինձ խանութ ուղարկել 50 կոպեկով, և ես տուն էի վերադառնում 5 կգ կարտոֆիլով, երկու հատ մատնաքաշով, երեք շիշ կաթով, կես կգ պանրով, մեկ տուփ թեյով և մեկ կգ շաքարավազով: Իսկ հիմա հնարավոր չէ. չափից շատ են հսկող տեսախցիկները:
– Մա՛մ, բոլո՞ր հեքիաթներն են սկսվում "Լինում է, չի լինում" բառերով: – Ո՛չ, երբեմն սկսվում են նաև այսպես. "Սիրելիս, ես աշխատանքի վայրում միքիչ գործ ունեմ, կուշանամ":
Զոքանչը, փեսան, կինը նստած հաց են ուտում. էս զոքանչը ճփճփացնելովա ուտում, մի խոսքով փեսու ներվերը չեն դիմանում ու միատ զոքանչի դեմքին հացնումա: Հաջորդ օրը էլի նստաց հաց ուտելիս, զոքանչն արդեն խելոքացաց, միատ ավել ձայն չի հանում. Փեսան չի դիմանում ու միատելա հասցնում զոքանչի դեմքին, Զոքանչն ասումա ես անգամ ինչ էի արել? Փեսեն ասումա որ հիշում եմ են անգամ ոնց էիր ճփճփացնում.. ներվերս խախտվումա: