17.10.2008 Իմ դստրիկ, ես երբեք էլ չեմ իմանա,թե ինչու Աստված քեզ այսքան տանջանքներ տվեց...գլխումս բացի այս մտքից այլ միտք չկար. ''Ինչու սա հենց իմ փոքրիկի հետ պատահեց????'' ...իսկ հարցիս պատասխան չէի գտնում:Աստված իմ, թող նրան մի լավ երազ գոնե հայտնվի... 21.10.2008 Ես տեսնում էի, թե ինչպիսի դժվարությամբ էր նա արտահայտում իր ամեն բառը, երբ ես նրա ձեռքը բռնած նստում էի կողքին: Նա փորձում էր ժպտալ, բայց իրեն շատ վատ էր զգում: Նա ասում էր, որ շատ է ուզում քույրիկ ունենալ: Ես լաց էի լինում, իսկ դստրիկս ասաց,որ գիտի,որ մահանալու է ու ուզում է երկնքից պաշտպանել իր քույրիկին: Նա նաև ասաց, որ ուզում է մինչև Ամանոր գոնե ապրել... 24.10.2008 Այսօր նա առաջին անգամ բղավեց ցավից: Նա ատամներով բռնել էր բարձը,որ հանկարծ ինձ չարթնացնի, բայց արթնացա ու նրան տեղափողեցինք հիվանդանոց... ես կխելագարվեմ... 25.10.2008 Բժիշկն ասաց,որ նրան ընդամենը երկու ամիս է մնացել ապրելու: Ես Աստծուց խնդրում էի,որ դստրիկս գոնե իր ուզած Ամանորը տեսնի..
... Կարդալ շարունակությունը »
